Ve en çok seni özledim ben
Karşı komşunun sokağa çıkacağı zamanı beklemeni
Her teyzeyi annen gibi sevmeni
Sanki ayıpmış gibi kimselere söylememeni
Ve o bisikleti ilk gördüğünde koşuşunu
Yağmurlu bir günde annenin elinden yediğin ekmeği
Islanan sokaklara bakıp duygulanmanı
Yaz akşamlarında oturduğun kaldırımı
Seni bir kez daha görmek isterdim
hiç konuşmadan
kısa pantolonlu siyah beyaz halini
bir lokma boyunu
diz çöküp yere sımsıkı
ama çok sıkı
sarılmak sana
göz yaşlarımı omuzlarına bırakıp gitmek istiyorum şimdi
sana kim olduğumu söylemeden
arkama bakmadan
ağladığımı sana göstermeden
seni çok özledim
ama çok özledim
çocukluğum
C.Yılmaz
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment